- tyczyć
- глаг.• относить• относиться* * *tycz|yć\tyczyćony несов. 1. геод. провешивать;2. (rośliny) подпирать кольями* * *tyczony несов.1) геод. прове́шивать2) (rośliny) подпира́ть ко́льями
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
tyczyć
Смотреть что такое "tyczyć" в других словарях:
tyczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, tyczyćczę, tyczyćczy, tyczyćczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ustalać przebieg drogi, wyznaczać linię, oznaczać trasę tyczkami; wytyczać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tyczyć odcinek… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tyczyć — ndk VIb, tyczyćczę, tyczyćczysz, tycz, tyczyćczył, tyczyćczony 1. «wyznaczać linię, drogę dokądś; znaczyć drogę tyczkami; wytyczać» Tyczyć drogę. Tyczono proste odcinki trasy. 2. «podpierać coś, zwykle rośliny pnące, tyczkami» Tyczyć chmiel,… … Słownik języka polskiego
tyczyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. tylko w bezokoliczniku, 3. os. i imiesłowie przym. czynnym {{/stl 8}}{{stl 7}} łączyć się z kimś, czymś, odnosić się do kogoś, czegoś; dotyczyć : {{/stl 7}}{{stl 10}}To się jej nie tyczyło. Ważne wiadomości tyczące się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tyczenie — ↨ tyczenie się n I rzecz. od tyczyć (się) … Słownik języka polskiego
